پیازکاران در زمان فروش محصولشان ده‌ها برابر آن زمانی که ما پیاز را پوست می‌کنیم، اشک می‌ریزند. گاهی این اشک‌ها از سر شوق است و گاهی از غم سنگین یک سال زحمت و تلاش بیهوده و بدهکاری‌های بی اندازه، از اجاره زمینی که بر زمین مانده و دستمزد کارگری که با دست‌های شکافته‌اش سراغ پیازکار را می‌گیرد. برای تهیه این گزارش، با احمد ملازاده یکی از پیازکاران جیرفتی همراه شدم و آنچه در مقدمه می‌خوانید ماحصل این همراهی است.
اشتراک گذاری در تلگرام
درباره این سایت